Wieniedikt Jerofiejew, Z notatników

"Odra" 1998, nr 11, s. 2-3 /









Wieniedikt Jerofiejew, Z notatników 

/

(Wybór i tłumaczenie Tadeusz Klimowicz)

 /

· W 1956 r. okazało się, że Oleg Koszewoj[1] był pederastą. Stało się to przyczyną samobójstwa Fadiejewa.

· Na lewą nogę włożyłem but bez skarpety, na prawą - tylko skarpetę. Niech wszyscy widzą, że jestem poruszony[2].

·   Głupie to radio „Swoboda”, wybiera do emisji na Związek właśnie te fale, na których najbardziej szumi - zamiast się trochę przesunąć na lewo albo na prawo.

·   Dobremu człowiekowi zawsze jest dobrze.

·   kremlowskie obs-kuranty[3]

·   nasz prosty nadczłowiek radziecki

·   Złożyłem odpowiednio ręce i wykonałem tak kolejno parę stachanowowskich ruchów.

·   Trzeba zachowywać się dostatecznie. Celująco się prowadzić - źle i grzesznie.

·   kobieta o nieograniczonych możliwościach

·   A mało to trzeba, żeby drżała ręka? Z miłości do ojczyzny.

·   Epoka wielkich odkryć pornograficznych.

·   sekretarz degeneralny

·  Kochać Ojczyznę bezgranicznie - to znaczy na przykład: kupować za wszystkie swoje pieniądze losy loterii, zostawiając sobie jedynie na sól i chleb. I nie sprawdzać ich.

·   Boże Wszechmogący, ale czym zakąszać?

·   Nie dotknęliśmy się wcale, ot cmoknąłem ją w nadgarstek, a za pół roku urodziła pulchną dziewczynkę z niebieskimi oczami.

·   Książe Wiaziemski[4]radzi ustawić przy każdym Polaku rosyjskiego strażnika.

·   I ślą nam pokusy, żeby się przekonać, na ile staliśmy się doskonalsi.

·  Jakiś cudzoziemiec (1825) donosi na Zachód, że podczas koronacji Mikołaja I w Moskwie „zgnieciono wieśniaków za 8000 rubli”.

·   straciłem przytomność, ale nie dałem tego po sobie poznać

·   Ty, Jerofiejew - powiedział mi 12-go - jesteś specjalista od tych lodowatych bab, jesteś glacjolog.

·   Wypiję jeszcze szklaneczkę bełta, zakąszę cebulą i będę chwalić mego Pana.

·   Twoja femme fatale wkrótce wyłysieje rozdając loki różnym prawosławnym babiarzom.

·   Ustalić dla Mielnikowej, czy Dante był Żydem. Da mi za to pół rubla.

·   Tkalnia imienia Penelopy.

·   Laureat Nagrody Leninowskiej Nikołaj Kopernik.

·   Obmacaj duszę moją, obwąchaj moje serce.

·   Pozbawić naszą Ojczyznę-Matkę jej praw macierzyńskich.

·   Nie mam adresów, mam jedynie punkty kontaktowe.

·  A w odpowiedzi na to powiedzieć jakieś świństwo; no na przykład: „Ku chwale Związku Radzieckiego”.

·  powszednia kobita i świąteczny facet

· Restauracja w Tel Awiwie o nazwie „Tęsknota za ojczyzną”. Zacharkana, zapluta, na ścianach „chuj”, naczynia niemyte. Po rozliczeniu się specjalny wykidajło kolanem w tyłek ekspediuje cię na bulwar.

·   a zachowuje się tak, jakby był wartością narodową

·   Znam ją i wizualnie, i akustycznie.

·   W przyszłym roku oblać 150 rocznicę wielkiej powodzi w Petersburgu - 7 listopada 1824 r.

·   W brytyjskim słowniku encyklopedycznym: Kak zakalyalas stal[5] - „Dzieje sukcesu młodego kaleki”.

·   umysłowa i estetyczna asceza

·   Leksykon Prawd Oklepanych.

·   Na tym świecie jestem tylko podrzutkiem.

·   Wystrój i meble. Ogrodzenie żeliwne, łóżko sosnowe, para krzeseł elektrycznych, ława oskarżonych.

·  Wiersze poetów z Bangladeszu. Brak drobnych nie może być usprawiedliwieniem za przejazd bez biletu.

·   Zostawcie moją duszę w spokoju.

·   elitaryzacja mas

·   Cenić w człowieku jego gotowość do popełniania świństw.



[1]Jeden z bohaterów powieści Aleksandra Fadiejewa (1901-1956) Młoda gwardia (1945). Postać autentyczna.

[2]Jest to parodystyczne nawiązanie do jednego z najbardziej znanych rosyjskich wierszy miłosnych - Piosenki o dniu pożegnania (1911) Anny Achmatowej (1889-1966):

            Tak bezradnie pierś stygła mi z chłodu,

            Ale szłam, zda się lekko i żwawo.

            Rękawiczkę, ot tak, bez powodu,

            Z lewej ręki włożyłam na prawą. 

                                   (tłum. L. Podhorski-Okołów)

[3]W tłumaczeniu na język polski zanika gra słów oryginału: „obs-kuranty” to także „obs-kuranci”.

[4]Piotr Wiaziemski (1792-1878) - poeta, krytyk. Jak pisze Lucjan Suchanek: „W młodości liberał, pod koniec życia przeszedł na pozycje konserwatywne” (Słownik pisarzy rosyjskich, pod red. F. Nieuważnego, Warszawa 1994, s. 416).

[5]Nikołaj Ostrowski (1904-1936) - Jak hartowała się stal (1932-1934).

Komentarze

Popularne posty